Buenos dias a todos,

Allereerst wil ik even sorry zeggen voor het feit dat ik jullie zo lang heb laten wachten. Maar om eerlijk te zijn had ik het gewoon te druk. Met de bezoekjes, met school (ja met school) en met van alles.

Maar goed waar zal ik beginnen. De afgelopen 3 weken zijn als een speer voor bij gevlogen. Laat ik beginnen met de mooiste dag van het jaar: 27 september. De dag dat ik voorgoed de –ig jaren in ben gegaan EN de dag dat ro en m’n vader langs kwamen. Ik moet zeggen; wat voelde het goed om weer bekende gezichten te zien zeg. Het waren de eerste paar dagen dat ik als ‘gids’ mocht functioneren. Alle dingen die ik al een paar keer gezien had, liet ik met volle trots zien. En m’n vader en ro er maar achter aan sjokken. Arme ro die zoveel last had van d’r voet, moest er verplicht achter aan lopen. Wat had ze het zwaar deze paar dagen.

Toch wel het leukste wat we dat weekend gezien hadden, was het stadion van Real Madrid. Man man man wat een stadion is dat zeg. Van de buitenkant niet bepaald moeders mooiste, maar van binnen is het net de toekomst, met high tech animatie, je kent het wel. En ja zelf de dame onder ons vond het een ontzettend leuke ervaring.

Maar na alle leuke dingen de we met z’n drieën gedaan hadden, was het afscheid nemen op het vliegveld toch wel even lastig. Ik realiseerde me daarna dat je toch ‘echt’ wel alleen bent. Naja ‘alleen’ zijn, ik word eigenlijk alleen maar ‘alleen’ wakker en ga ‘alleen’ slapen. Veder ben je altijd wel met mensen.

Maar wat loop ik nou te zeuren joh! Het is hier echt geweldig. En nog geen paar uur nadat m’n vader en ro wegwaren, kwamen de boys Jens en Lars alweer langs voor een weekje. Die zelfs school hadden geskipt om naar mij toe te komen, voel je de liefde? De boys dachten hier vakantie te kunnen vieren, maar ik moest ‘eigenlijk’ gewoon naar school. Maar ja gastheer spelen gaat voor school. Het voelde daarom eigenlijk alsof we in Lloret de Mar of Albufeira waren (afgezien van de stranden enzo). Want onze dag planning zag er ongeveer zo uit: uitgaan - eten - kaarten - eten - uitgaan en dit heeft dan een sneeuwbaleffect. Alhoewel moest ik ze 1 van de 4 avonden teleurstellen om niet uit te gaan. Want ik had de volgende dag om 08:00 uur twee presentaties, die ik met 3 mede studenten had. 1 ging over ons eigen PR agency en de tweede moesten we uitleggen wat een press release inhield. Enig he. Het niet uitgaan die avond heeft zijn vruchten afgeworpen, want we kregen een 9 voor beide!

Ik wil trouwens nog 1 ding hier over vertellen. Elke vrijdag heb je in club Moondance een beerpong toernooi. Wilde ik altijd als is aan mee doen en dat hebben we gedaan dus. Lars en ik in 1 team en Jens met wat vreemde snuiters in een team. Jens & co vloog er de eerste ronde natuurlijk al uit. Maar Lars en ik waren geboren pro’s (bleek maar weer), want we kwamen tot de halve finale! Helaas ging deze halve finale hopeloos verloren, maar de reden waarom weten we allemaal wel natuurlijk. Ja deze week was echt geen kattenpis!

Geloof het of niet 1 dag nadat Lars en Jens wegwaren, kreeg ik een berichtje: “wij komen volgende week vrijdag 10 okt langs’’!!. Dit berichtje was van m’n moeder en Merle trouwens.

Dus ik had even een weekje geen bezoek. Dit was trouwens wel de week dat eindelijk de Spaanse lessen zijn begonnen. En ja op A1 niveau!! Dat betekent dat we dit hele semester diep in detail ingaan op wat we de 1^e 2 dagen van de Spaans cursus geleerd hadden! Dat betekent dat ik me na 2 lessen al vloeiend kan introduceren. Me llamo Jesse. Yo tengo 20 anos. Yo soy de Holanda. Mi compleanos es el 27 septiembre. Yo estudia economicas. Es tu? Zie je vloeiend!

Oh ja voordat ik het vergeet. 30 oktober krijg ik de sleutel van m’n nieuwe kamer (in een studentenflat). Want zoals jullie weten, bewoonde ik m’n huidige appartement met Joris en ga ik hier uit vanwege de prijs. Maar goed ik heb dus wat gevonden. Wat dichterbij het centrum is en ook bij school. Echt een toplocatie! Daarnaast wonen er ook studenten in die ik al heb leren kennen, dus ook vanwege dat heeft mij doen besluiten om voor dit appartement te gaan.

Oké maar m’n moeder en Merle zijn hier nu. Het avontuur wat wij samen beleven, is te lezen in het volgende verhaal. Dus dat.

Hasta Luego!!